به گزارش سلام لردگان، سايت بلاغ در يادداشتي نوشت:اظهارات دکتر روحاني رئيس جمهور محترم در اختتاميه جشنواره مطبوعات در اولين روز هفته جاري از جهت هاي مختلف قابل بررسي است. اظهاراتي که واکنش هاي مختلفي را در پي داشته است.  به نظر مي رسد در همين ارتباط مي توان نکات زير را مطرح کرد:

1_انتظار آن بود که در اولين تجربه  از برگزاري جشنواره مطبوعات در دولت جديد، جنبه حمايتي دولتي ها  بيشتر خود را نشان دهد چرا که اکثر دولت ها در اولين برخورد با مطبوعات که اوج آن در جشنواره مطبوعات قابل اتفاق است سعي مي کنند الفاظ قانوني را با کلماتي عاطفي بيان کنند که هم وظايف در چارچوب قانوني مطبوعات را به آنان يادآوري کنند و هم حسن نيت خود را با صداي رسا اعلام کنند. شايد منطقي ترين توقع از رئيس جمهوري که خود را حقوقدان مي داند اين بود که الفاظ حقوقي را با ادبياتي عاطفي بيان کند که البته اين توقع در روز شنبه برآورده نشده است.

2_ دولت ها رابطه دو طرفه و البته بسيار تنگاتنگي با مطبوعات دارند چرا که مطبوعات يکي از مهمترين و جدي ترين راه ارتباطي اجرائي ها با افکار عمومي هستند در چنين شرايطي حتما تدبير درست آن است که دولت نوع نگاه و نظر خود نسبت به مطبوعات را بگونه اي تعريف نمايد که کسي از اهالي رسانه احساس نکند قصد آن است تا مطبوعات به دو دسته بد و خوب تقسيم شده و از همه تاسف بارتر آن که مبنا و معيار اين دسته بندي ، نه قانون بلکه سلايق و تمايلات قوه مجريه باشد.

قطعا آقاي رئيس جمهور که فردي حقوقدان هستند به خوبي به اين نکته مهم توجه دارند که مبنا قانون است و آن هم قانون اساسي نظام مقدس اسلامي .

دولت با هر سليقه و هر تفکري که بر سر کار باشد نمي تواند دغدغه ها و مطالبات خود را مر قانون   بخواند و بنامد بلکه همگان اعم از دولت و غير دولت خود را مي بايست در چارچوب قانون دانسته و از ديگران هم بر اساس قانون مطالبه داشته باشند.

جالب اينجاست که يکي از اشکالات درست يا نادرستي که دولتمردان فعلي در ارتباط با دولتي هاي قبلي مطرح مي کردند اين بود که چرا آقايان خود را در چارچوب قانون نمي ديدند حال آيا جاي اين پرسش بطور جدي نيست که دولتي که خود را اهل اطلاع از مر قانون مي داند مطالباتي سليقه اي را چرا پيگيري مي کند؟! ملاک و مبنا قانون بايد باشد.

 به نظر مي رسد در مراسم مورد اشاره خواسته هاي سليقه اي بيشتر مورد مطالبه قرار گرفت در صورتي که انتظار آن بود که عمل به قانون مورد توجه باشد. وقتي که حرکت يک روزنامه در جسارت به مقدسات و احکام الهي مورد اعتراض و انتقاد واقع نمي شود اما انتقاد از مثلا فلان حرکت دولت با اعتراض رسمي مواجه مي شود به اين معني است که معيار و مبنا از قانون به محدوده دولت تغيير کرده است که اين موضوع از مطلعان حقوق بسيار بعيد است.

3_در يکي از مناظرات سه گانه  رئيس جمهور منتخب که آن موقع يکي از هشت نامزد بود به هنگام استماع  جمله يکي  از نامزدها در نقد سخنان خود، واکنشي از خود نشان داد که اين واکنش اعتراض نامزد نقاد را به دنبال داشت.

دکتر محسن رضائي در اعتراض به اين حرکت دکتر حسن روحاني با ناراحتي گفت:" معلوم نيست اگر آقاي روحاني رئيس جمهور شوند با منتقدين چه برخوردي خواهند کرد" که البته دکتر روحاني نيز در پاسخ به اين جمله گفت:" من عصباني نشدم بلکه با صداي رسا پاسخ دادم" اکنون سخنان روز شنبه رياست محترم جمهور وقتي مورد تامل واقع مي شود دريافت مي شود که در نوع نگاه به منتقدان شايد کمي تغيير زاويه ديد لازم و ضروري باشد.

جامعه اي که همانگونه که دکتر روحاني بر آن تاکيد داشته که اگر نقادي در آن وجود نداشته باشد جامعه اي بي روح است حال که وقتي خود ايشان به اين نکته تاکيد دارند نبايد اين پرسش را مطرح نمود که "قيم مآب"ناميدن منتقدين منصف با کدام اصل و اصول حقوقي قابل توجيه است؟!

قطعا آن انتقادي که دور از انصاف باشد و به دنبال مچ گيري باشد از منظر همگان مذموم است اما وقتي نشرياتي براي صيانت از نظام و دولت منبعث از اين نظام خود را مکلف به رصد منصفانه حرکات دستگاهها دانسته و با دانستن هزينه هاي احتمالي ، راسخ و صادق به طرح انتقاد مي پردازند آيا جاي تقدير و تکريم نيستند؟!

4_بعد از حماسه عظيم ملت ولايتمدار ايران اسلامي در 24 خرداد سال جاري برخي افراد نهايت سعي خود را معطوف به اين نکته نمودند که با ساختن همتي تصنعي از خود در انتخابات يازدهم، سهم بيشتري را از منتخب يازدهم مطالبه نمايند حال آنکه  دکتر روحاني با آراي مردم ولايتمدار توفيق  حضور در راس دستگاه اجرائي کشور را يافته و اين جماعت در اين توفيق نقشي بسيار جزئي داشته چرا که نامزد مورد نظر آنان فردي ديگر بوده که چون بر عدم اقبال عمومي وي اطلاع دقيق يافتند.

 لذا با کنار زدن اجباري نامزد مورد نظرشان، هم از وزن کشي در انتخابات رهائي يافتند و هم خود را در انتخاب منتخب يازدهم شريک جا زدند! اکنون جاي اين سوال نيست که چرا مطالبات اين جماعت در خروجي رسمي قرارگرفته و به عنوان يک مطالبه رسمي مطرح مي گردد؟!

  قطعا اين جماعت همانگونه که در اظهارات و مقالات آنان پس از انتخابات آمده ، دولت يازدهم را به عنوان فرصتي براي احيا خود تلقي نموده  و اعتقادي صادقانه به دولت و شخص رئيس جمهور محترم که اوج تفاوت  ديدگاه ايشان با آنان را مي توان در سخنان درست و دقيق 23تير78 دکتر روحاني در جمع مردم بصير تهران ملاحظه نمود، به هيچ وجه ندارند.

در اينجا ذکر تعبير درست آيت الله لاريجاني از شرايط کنوني اين جماعت جالب به نظر مي رسد. آنگاه که ايشان آنان را "افعي هاي گرماديده" خواندند. انتظار آن است که ارکان فرهنگي دولت پيگير مطالبات حقيقي رئيس جمهور محترم باشند که اتفاقا در چارچوب نظام است و دغدغه هاي نظام به شمار مي آيند..

5_و آخرين و البته مهمترين نکته اين که رهبر فرزانه انقلاب اسلامي در اولين ديدار با کابينه نهم به اين نکته مهم اشاره فرمودند که" اگرچه فرصت چهارساله براي دولت ها زمان خوبي براي خدمت به مردم عزيز است اما به سرعت مي گذرد" اکنون بايد به اين نکته مهم توجه کرد که دولت يازدهم هم زمان اگرچه چهارساله اما به سرعت برق و باد در اختيار اوست به نظر مي رسد از هرگونه حرکت و يا سخني که در روند خدمت به اين ملت شريف و عزيز خدشه به وجود مي آورد بايد پرهيز کرد که در اين زمينه دولت بايد پيشقراول باشد.

انتهاي پيام/